17-05-2012
aardbeitaart
Die langste van ons werd 10. En gezien we ooit begonnen zijn met uitslooftaarten te maken in de familie kon ik deze keer weer niet onderdoen. En zeker niet na de paardtaart van de kortste van de twee.
Iets met natuur moest ze hebben. Ik dacht direct aan slakken maar die bruine worsten waren niet zo appetijtelijk. Iets anders dan maar. En één taart was niet genoeg dus zijn het er twee geworden. Binnen hetzelfde thema natuurlijk. Al een geluk dat er toevallig gezonde, verse aardbeikes in de frigo staken die goed accordeerden met de suikerpasta en de botercrème aan de binnenkant.
Onderstaande zijn dus de ongezonde aardbeien.
En na de assemblage is dat dan zoiets:
En de tweede stoeftaart:
Het was trouwens een fijn familiefeestje. Ineens moederdag en omaverjaardag en nichtverjaardag meegevierd. Uitsloverij was een beetje geoorloofd.
Labels:
Feest,
Kinders,
Stoken en koken
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ik ben niet echt een suikerpasta-fan maar dit is echt heel tof gedaan. :D Te mooi om aan te snijden!
BeantwoordenVerwijderenziet er heel mooi uit, en lekker ook :-)
BeantwoordenVerwijderenIk ken écht niemand die zo alles kan gelijk gij.
BeantwoordenVerwijderen*Onder den Indruk*
Ik vind uw woordtypding wel afgrijselijk.
Woordverificatie is uitgeschakeld.
VerwijderenP R A C H T I G !!!
BeantwoordenVerwijderenen hopelijk ook lekker...
Man, man, man, sprakeloos....
BeantwoordenVerwijderenWat. Een. Prachtige. Taart...... Wow.
BeantwoordenVerwijderenUitsloverij?! met dit resultaat mag dat wel! Wow
BeantwoordenVerwijderenSchitterend zeg, bijna zonde van ze op te eten. Gelukkig kan jij daar heel mooie foto's van nemen.
BeantwoordenVerwijderenSupermooi!
BeantwoordenVerwijderenAmai, ik vind die witte wel héél schoon seg!
BeantwoordenVerwijderenOm in te bijten!
BeantwoordenVerwijderenHeel schoon! Altijd toch jammer dat je ze moet opeten. Maar mmmm, ik begin er ook al van te watertanden. Was het ook met een soort van aarbeivulling?
BeantwoordenVerwijderenWow! Amaai! Da's iets anders dan mijn rustieke baksels. Daar heb ik echt het geduld niet voor. Ik zou ze ook niet durven opeten denk ik. Ik zou er gewoon de hele tijd naar blijven kijken en in zo'n vitrinekastje zetten. Zoals de overbuurvrouw van mijn ouders deed met suikerbonen die ze kreeg. Die van ons staan daar wellicht nog in haar kastje ;-) Ze spoot er haarlak of zoiets op om die zakskes goed te bewaren :-)
BeantwoordenVerwijderenTaartenkunst van het hoogste niveau...!
BeantwoordenVerwijderenwhooooooow Els, amai...
BeantwoordenVerwijderen