een lach en een traan

Er is een genetisch defect in de familie. Het is zo, wij kunnen daar niet aan doen. Ik heb er al eens over verteld hier. De traanklieren marcheren buitengewoon goed. Niet van verdriet ofzo. Medeleven. Empathie, gelijk ze zeggen. Dus als er iemand een traan laat, dan laat ik er twee mee. 
Mijn zusterfiguur is nog erger. Het is echt waar. En toch kreeg ik voor kerstmis van haar en mijn metekindje dit cadeautje. 






Nog voor ik het doosje openhaal liepen ze al, de smeerlapkes. Ge zou zeggen dat ik een triestige plant ben.  Mitsy van Artmind die deze prachtige 'gevoelens' maakt heeft dat gebleit wat gecompenseerd door een broche mee te geven. Cadeautje van haarzelve voor mijzelve.








Ik ben een evenwichtig persoon nu.


Merci, Roos. Merci, Anne. Merci, Mitsy.






PS: trouwens dat het een genetische afwijking is, valt hier te lezen...