En wat zat er nog in de bus deze week?
Heerlijke boekjes vol knutsel en frutselplezier voor uw kinders, kleinkinders of buurkinders of neven en nichten om zelf speelgoed te maken en een hele vakantie mee bezig te zijn.
Honderden plezante ideetjes om uw huis-, tuin- en keukengerief in te verwerken, doe-het-zelf theater en dansvoorstelletjes, werkjes met hout, textiel of oud papier. Het boekje is ook online te vinden (of hier) maar zo een echt exemplaar om schoon papier gedrukt met een kaftje is ook fijn voor onder de kerstboom. (Er is ook een facebookpagina met tutorials en zelfgemaakt speelgoed)
De kasten vol rommel geraken leeg en uw huis rustig!
6 boekjes heb ik weg te geven.
Voor wat hoort wat en aangezien ik zo onvoorstelbaar gelachen heb met jullie flaters, vraag ik een kleine gunst. Post uw ergste flater (als dat nog niet gebeurd was) en maak kans op een boekje. De domste flaters worden beloond. Zal moeilijk kiezen worden.
Dus. Omdat het blijkbaar niet voldoende is dat ik mijn genante verhalen op FB post, hier ook nog eens. Ik heb - uiteraard - heel veel genante verhalen. Een belangrijke tip, gooi nooit achteloos velcro krulspelden neer op uw bed. En al helemaal niet als ge daarna ook nog in de rapte uwe jas op uw bed neergooit. Want dan zou het kunnen dat ge door het stad wandelt met een jas waar op de achterkant allemaal krulspelden opplakken.
BeantwoordenVerwijderenGe zijt gewaarschuwd :
BeantwoordenVerwijderenhttp://zapnimf.wordpress.com/2008/04/15/de-verschrikkelijk-vochtige-verklaring-van-een-flater/
Al 2 kanshebbers! :-) Knutselboekjes hè, ge weet wel wat dat is hè?
BeantwoordenVerwijderenIk weet niet of het mijn allerergste flater ooit is maar als ik er aan terugdenk voel ik nog steeds het schaamrood op mijn wangen dusss... komt ie:
BeantwoordenVerwijderenLange tijd geleden begon ik als 15 jarige weg te gaan met een leuke jongen. We deden veel samen maar van 'liefden verliefd zijn' of wat dan ook werd op die moment nog niet veel gezegd.
Toen ik op een middag met vriendinnen weg was kreeg ik een lang bericht met een toch wel uitgebreide (en lieve) liefdesverklaring. In die tijd zag ik wel gsm-nummers op mijn scherm maar geennaam van de afzender. Ik ging er dus vanuit dat het van die ene jongen kwam en hel enthousiast stuurde ik mijn liefdesverklaring terug... die jongen wist absoluut niet waarover ik het had... hij had mij immers helemaal geen bericht gestuurd (ai!) . Het bericht kwam van een schoolvriend die mij blijbaar leuker vond dan ik wist. Dat heb dus allemaal aan die jongen mogen uitleggen (en JA hij vond dat grappig, ik iets minder in die tijd) !
Al win ik hier dan misschien geen boek mee, ik heb er in ieder geval het lief aan overgehouden (want uiteindelijk bleek hij wel min of meer te voelen, wat hij NIET gestuurd had) :-)
Ohja, de schoolvriend is ook goed terecht gekomen en heeft nu een relatie met een leuk meisje... iedereen gelukkig dus!
Deze kan ik niet laten liggen...
BeantwoordenVerwijderenIn een vorig leven werkte ik als receptioniste in een ziekenhuis. We hadden aan camera hangen aan de kelder om de ambulances in en uit te zien rijden. Ook het mortuarium was in de kelder en als de familie de overledene kwam groeten, dan verzamelden die aan de poort van de kelder.
Dus op een dag stond daar een hele groep mensen die duidelijk aangeslagen waren. Er kwam één iemand wenend naar de receptie en ze kwam niet goed uit haar woorden dus zei ik haar meelevend 'ik stuur de verpleegster wel naar beneden' denkende dat ze een overleden familielid kwamen groeten. Nog geen 10 minutenr later kwam er een woedende verpleegster naar de receptie, smeet de sleutel van het mortuarium op mijn tafel en zei 'die familie kwam geen overledene groeten maar op bezoek bij hun op sterven liggende moeder'
Oeps! Tot zover mijn medeleven! Sindsdien luister ik altijd eerst wat mensen te zeggen hebben vooraleer ik actie onderneem. ;)
Ik heb op uw vorige post al eentje gepost ivm een wc-blokje en een broek, maar er zijn er nog....
BeantwoordenVerwijderenzoals: in de chemie-les een beetje zeveren met uw buurvrouw/vriendin al wapperend met uw lat. En dan per ongeluk (echt waar, ik zweer het) tegen de kont van de voorbijwandelende leraar kletsen.
eigenlijk ben ik hier veel te beschaamd voor, maar ik ga het toch anoniemachtig proberen te doen, dus ik durf wel :
BeantwoordenVerwijderenik heb er twee die ik niet luidop durf te zeggen, en mijn vriend proest het nog altijd uit, want hij weet het wel natuurlijk ...
de eerste = nadat we een grote wandeling hadden gedaan, beslissen we om ons ergens een koffietje te bestellen. Ik zet mij ergens neer, maar er zit daar toch vanalles in de weg en ik zit echt niet gemakkelijk. Ik begin te zoeken naar mijn heuptasje om opzij te schuiven (je weet wel, zo"n heuptasje dat je volgepropt hebt met portefeuille, zonnebril, muggencrème, ...) ... bleek dat ik helemaal geen heuptasje aan heb : het is gewoon mijn buik zelf, ik was blijkbaar toch iets meer aangekomen dan ik dacht ... mijn vriend lag natuurlijk krom "wacht ik ga mijn heuptasje eerst opschuiven, oei, ik heb er geen aan, 't is gewoon mijn buik"
de tweede is mega schaamtelijk : mijn ouders zijn bij ons op bezoek, en ik loop nogal hectisch en chaotisch van het één naar het ander, druk zoals ik altijd ben. Heel snel ga ik gaan plassen, en dat wordt me toch zo warm : blijkt dat ik vergeten was mijn string naar beneden te schuiven : het was de eerste keer dat ik zo'n ding aangeprobeerd had, waardoor ik het op de duur blijkbaar gewoon niet meer merkte. Ik heb ook NOOIT daarna nog een string aangedaan. Ofwel moest ik gewoon weer veel te veel lachen, ofwel was het gewoon uit schrik dat ik het weer zou vergeten om af te doen.
En neen, ik loop nooit zonder onderbroek rond, het was gewoon omdat ik zo druk aan het rondlopen was en van het één naar het ander, dat ik gewoon dacht dat ik mijn onderbroek al afgedaan had (voor zij die nog andere gedachten zouden hebben ...)
(en dat was gelukkig nog niet in de tijd dat ik zo'n permanent heuptasje meesleurde)
Ik heb niet zo vaak last van flaters maar deze kan ik mij nog herinneren.
BeantwoordenVerwijderenToen ik mijn dochtertje op een dag naar school bracht wou ze graag bij een bepaald kindje aan de hand stappen. Dat bepaalde kindje liep al samen met een ander kindje en ik zei tegen mijn dochter: " maar dat kindje heeft toch 2 handjes dan neem je toch gewoon haar andere handje vast" waarop de iets grotere kindjes heel lief in koor zeiden: " nee dat kindje heeft maar 1 handje". Bleek dus dat dat kindje inderdaad maar 1 handje had door een misvorming aan het armpje... Ik vrees dat mijn wangen toch wel even rood werden en ik even met mijn mond vol tanden stond...
zou ik durven ?
BeantwoordenVerwijderenals meiske van 6 jaar heb ik eens gepist op de tapis plein van zuster-directrice....
Ik mocht namelijk niet naar de wc van de juf en omdat ik zo erg moest begon ik daartegen te protesteren en als straf moest ik dus naar de directrice...
En ik kon het écht niet ophouden ....
gelukkig was ze niet kwaad op mij, maar op de juf.
En wat misshcien nog genanter was : de rest van de dag heb ik met een te grote nonnenonderbroek moeten rondlopen ...
Ik was (ik zal een jaar of 16 geweest zijn denk ik) eens op een feesje waar a) te veel alcohol en b) lolly's aanwezig waren. Op gegeven ogenblik ging ik naar de wc en achteraf vond ik mijn lolly nergens meer, vreemd maar ja. De rest van de avond (eigenlijk de hele avond) is vaag.
BeantwoordenVerwijderenDe volgende dag vond ik mijn lolly terug.. ik had die blijkbaar op een of andere manier in mijn onderbroek laten vallen terwijl ik op de wc zat en die plakte dus vast euh.. down there.
Oh en nog ene: in 't middelbaar hadden we een heel oud fysica-lokaal met pompbakken in het midden van het lokaal en ik zat per toeval naast de pompbak. We moesten voor een of ander experiment water nemen dus ik wil mijn kraan opendraaien maar daar kwam niks uit, dus ik begin enthousiast maar te draaien en te draaien aan die kraan (zo'n heel ouderwetse) tot ze ongeveer volledig loszat, en opeens komt daar met *enorme* druk water uit gespoten, dat spettert in die pompbak en alle kanten uit en in paniek wil ik die kraan dichtdraaien maar dat lukt niet (opeens was ik ook niet meer zeker of ik nu naar links of rechts moest draaien), het wordt erger en erger dus (nog steeds in paniek) probeer ik ondertussen met mijn vinger de kraan toe te houden, waardoor het water nu horizontaal in het rond spuit en mijn verbouwereerde klasgenoten in luttele seconden doorweekt worden... oeps.
Bij ons op de bus zat er vroeger een man die geen armen had. We (mijn zus en ik) kenden zijn naam niet, maar we babbelden daar wel altijd mee. Om het onszelf gemakkelijk te maken noemden we hem (onder ons) "arme(n) joe" (ja, naar dat liedje van wil tura dat toen op de radio was). En JA...op een keer sprak ik hem - op een ongeconcentreerd moment aan met "armen joe". Genant zeg...
BeantwoordenVerwijderenEn wilt ge nog eentje van op straat? Toen ik in volle geste het zebrapad overstak, struikelde en op mijn knieën verderschoof...Sinds die stadswandelingen heb ik wel wat minder air aan mijn gat...
BeantwoordenVerwijderenoh wacht een recentelijk schaamtelijke: Ik moest op het werk de wetenschappelijke naam van een konijn opzoeken, mijn baas komt binnen en zegt langs zijn neus weg: "Lapinus lapinus". Ik denk dus dat dat zo is en noteer met oostindische inkt in het grote dikke officiele register: "Lapinus lapinus". Maar het bleek dus een grapje van mijn baas te zijn waar ik dik ingelopen was.
BeantwoordenVerwijderenHoeveel boekskes heb ik nu gewonnen? Ik heb 5 kinderen he!
BeantwoordenVerwijderenIn het kader van knutselen.
BeantwoordenVerwijderenM'n nichtje van 4 vraagt me een vogeltje te tekenen, "een musje". Met volle goesting zet ik naar best vermogen (hm!) m'n visuele creatie balpengewijs op papier.
Ik ben er nog wel redelijk trots op, maar zij zegt (vier jaar hè dus!): "Maar Carla, een mus heeft toch maar 2 pootjes en geen 4!"
En nog erger, ik heb daar toch nog even moeten over nadenken, of het inderdaad geen 4 pootjes waren...
Mus/Carla
www.daanshousewife.blogspot.com
Dus...
BeantwoordenVerwijderenWoon je in een klein dorpje met nogal veel couleur locale dat graag eens op het muurtje verzamelt op het einde van de straat.
Onder het motto van ' tis goe weer, ik ga eens fietsen ' haal je die ros van stal... Vol overgave swing ik mijn ene been over het zadel en besef ik opeens dat mijn rok te smal is om ook maar één verdere beweging te doen!
Kan niet eraf, kan niet verder trappen... en val gewoon zijdelings met fiets enal vlak op mijn gezicht.
Je denkt: ik hoop dat niemand dit gezien heeft. Hoor je opeens van verder op de straat dit : "MEISKEN, GE MOET WEL TRAPPEN Hééé" schaterlachend.
Ik schaamtelijk mijne fiets terug binnen gezet en toch maar de auto gepakt... hmmz
Ten tijde van de borstvoedingsperiode had ik mij een afkolfmachine gehuurd ... dikke 22 jaar geleden. Altijd veel te enthousiast natuurlijk, geen gebruiksaanwijzing gelezen, direkt proberen, want proberen gaat over studeren natuurlijk. Bleek er een interval knop(om de zuigreflex na te bootsen) aan te zitten die ik niet gezien had. Dus die stolp op de borst en aanknop aan ... en zuigen dat dat spel deed onafgebroken ...(zonder interval) mijn
BeantwoordenVerwijderenflinke borst was compleet vacuum gezogen in dat machien, ik zag sterren. Geen sinecure om dit er nog uit te krijgen.
Ik heb een zeer efficiënt geheugen. In die zin dat ik zo snel mogelijk alle flaters vergeet. 't Is enkel de laatste in rij die ik u kan meedelen dus.
BeantwoordenVerwijderenNodig: 1 auto (met sleutelkaart), 3 kinderen af te halen op school.
Vooreerst merkt ge dat de batterij van uw sleutelkaart bijna leeg is want ge kunt den auto niet stilleggen zonder het spel in het daarvoor bestemde gleufke te steken. Daar komt de sleutelkaart dus voor uit uw portefeuille waar ge hem altijd insteekt om dagelijkse zoekacties te vermijden.
Ge loopt met sleutelkaart en kind 4 naar uw 3 af te halen kinderen.
Ge propt uw vier kinderen achteraf weer in de auto. De sleutelkaart legt ge voor 't gemak efkes óp den auto en maakt notie van het feit dat ge die er straks zéker moet af halen.
4 kinderen vast? Dan stapt ge in uwe auto en vertrekt ge richting huis.
In de eerste straat waarin ge afslaagt, hoort ge een "tak" en vraagt ge u af of er nu iets op de baan lag waar ge zijt over gereden, ge kijkt ook eens naar boven om te zien of er iets op den auto is gevallen (panoramisch dak, het zou anders helemaal belachelijk zijn.)
Een beetje verder rijdt ge de ring op en maakt ge snelheid totdat ge weer "tak" hoort en uwe frank valt dat uw autokaart nog óp de auto lag!
Met een zwier parkeert ge den auto met vier kinderen op de -euhm- parkeerstrook langs de ring en spurt ge (met te ongemakkelijke schoenen om te spurten) naar plaats delict. Dat spel moet er daar ergens zijn afgevallen.
Ondertussen zitten uw vier bloedjes in een draaiende auto te wachten. Ge kunt hem immers niet stilleggen zonder autokaart!
Na wat spannend gezoek op de weg tussen het af en aankomen van auto's en tractors en camions vond ik een toegetakelde autokaart terug. De batterij iets verder, maar het noodsleuteltje heb ik tot heden niet teruggevonden.
Dat het spannend was of ik de auto nog kon stilleggen en weer vertrekken.
Dat ik content was dat ik niet van mijn sokken werd gereden.
Dat ik content was dat mijn kinderen elkaars ogen niet hebben uitgekrabd terwijl ze zaten te wachten.
Dat ik vanzelangzalzeleven geen autokaart meer op het dak van de auto zal leggen. Zo'n dingen kosten immers véél geld!
Ik heb de flaters de afgelopen dagen met veel herkenning gelezen. Ik ben namelijk zo'n flaterkampioen. Maar deze steekt er misschien wel bovenuit:
BeantwoordenVerwijderenToen ik mijn vriend (nu man) de eerste keer ging opzoeken in zijn geboorteland Italië, moest ik na aankomst op de luchthaven dringend naar de wc. Ik heb eigenlijk nogal een afkeer van openbare wc's en leg dan altijd wc-papier op de wc-bril. Goed, ik ben klaar en we vertrekken met de auto naar huis.
Als we aankomen bij mijn man thuis en ik mijn jas uitdoe, tikt mijn schoonvader op mijn schouder en doet teken dat ik me moet omdraaien. Ik spreek geen twee woorden Italiaans en hij spreekt voornamelijk Siciliaans. Ik draai me om en ja hoor, er hangt achteraan een sliert van zo'n 40cm wc-papier uit mijn jeansbroek...
Qua eerste kennismaking met je schoonouders kan dat wel tellen, denk ik! Ze wisten meteen wat voor vlees ze in de kuip hadden! ;)
Of een andere, ook weer wc-gerelateerd. Ik gaf vroeger Nederlands aan anderstaligen in Brussel. Toen ik tijdens de pauze naar het toilet ging om te plassen, bleek het licht niet te werken. Geen probleem, ik kende die wc's daar goed. Om nog wc-papierdebacles te vermijden, ga ik altijd zo wat over de wc-pot hangen om toch maar niet te hoeven zitten op die wc-bril.
BeantwoordenVerwijderenPlots voel ik mijn broek warm en nat worden... het deksel van de wc was nog naar beneden!
En toen moest ik dus nog anderhalf uur lesgeven, met mijn trui rond mijn middel gebonden om de vlek op mijn broek te verbergen en hopend dat er geen reukje hing...
Ik probeer het te verdringen, maar in ruil voor een kans op zo'n mooi boekje haal ik de herinnering nog eens boven. Vorig schooljaar bracht ik de dochter op een zaterdagmorgen naar school, aldaar aangekomen viel dan toch mijn frank dat het dus waarschijnlijk geen school was. Dochterlief (3 jaar) heeft nog een hele tijd 's morgens tegen mij gezegd 'is het weekend want dan is de school wel toe he mama'. Tja, het gevolg van op onregelmatige dagen te werken zeker?
BeantwoordenVerwijderenik vind dat het lollyverhaal moet winnen!
BeantwoordenVerwijderenen zo'n schoon boekje! prachtig gemaakt, jong.
Mijn flaters zijn meestal taal-gerelateerd:
BeantwoordenVerwijderenVorige week stap ik samen met mijn vierjarig zoontje Miel de praktijk van een voornaam arts buiten en neem beleefd afscheid waarbij ik (naar mijn zoontje) roep: "élà, zeg eens 'dag', Miel!" waarop die arts mij verward aankijkt en zegt "Dag Miel"...
Later in de wagen valt mijn frank dat mijn klemtoon wellicht verkeerd lag....
Zalig boekje en zalige flaters!
BeantwoordenVerwijderenSpeel Goed en Voel Goed gevoel ;-)
Ik deel alvast op de 'woensdag inspiratiedag' op de Idee Kidsblog (www.ideekids.be/blog).
Ik heb eens een flater meegemaakt, 't is te zeggen: ik stond er naar en keek er naar. 't Is niet dat ik hem veroorzaakt heb, maar stond daar wel schoon met een muileken vol tanden.
BeantwoordenVerwijderenTijdens één van mijn vroegere stages ging het hem op het verloskwartier over de 'vroegtijdige bekendmaking van het geslacht' en de daaraan verbonden risico's. De dokter stond vol flair te verkondigen dat hij/zij dat nooit bekendmaakte als hij/zij daar niet 100% zeker over was.
Zo'n drie uur en een volledige ontsluiting later begint mijn -van een ander land afkomstig en zeer nerveuze patiënte- te persen en roep ik de arts. Omdat in een ziekenhuis de arts daar grotendeels overneemt en het kind niet 'schoof', besloot ik de papieren al in te vullen. Geboorte-aangifte en zo. Had al een schoon blauw valiesken gespot, en blauw dat moogt ge heel letterlijk nemen, ALLES blauw. Dus ik vraag wat de naam wordt en schrijf die in mijn mooiste handschrift op dat aangifteformulier.
20 keer persen onder luide aanmoedigingen later komt er een schoon nat klein vers babietjen ter wereld. Ik kan U zeggen, het werd ineens muisstil in de verloskamer. Het kind had namelijk geen slurfken. En de kaartjes waren al gedrukt. En de doopsuikerkens. En die mensen hadden dat niet meteen door.
Ik kan U zeggen, dat is nen flater. (En ik heb goed gelachen.)
Ik heb ook nog een lollyverhaal.
BeantwoordenVerwijderenOp kot in Leuven had ik nog eens zo'n zure lolly met felle kleuren gekocht die ge in elke dagbladwinkel kunt krijgen. Al wandelend was ik erop aan het sabbelen en opeens was ie weg. Verdwenen. Ik dacht: ik zal die wel laten vallen hebben, hoe spijtig.
Ondertussen op weg naar de oude markt, groetten alle mensen mij zeer vriendelijk. Iedereen glimlachte. Ik dacht: amai ik moet er nogal goed uitzien vandaag. En ondertussen maar terugzwaaien en knikken.
Acheraf bleek dat die lolly in mijn haar verstrikt was geraakt en pal op mijn hoofd ingedraaid zat met het steeltje naar boven. Toen ben ik me maar gaan bezatten, maar ik herinner het toch nog altijd.
Als knutseljuf heb ik NOOIT inspiratie genoeg, dus ik doe een serieuze gooi naar dit super boekje met de volgende flater:
BeantwoordenVerwijderenLaatst met een vriendin in een vreemde stad koffie gaan drinken in een koffiehuisje. Toen ik naar het toilet ging, zat er nog een prop wc papier in de pot van de vorige bezoeker, dus ik duw op de knop om het ding weg te spoelen nog voor ik ga zitten, maar dat bracht weinig op. Dus duw ik nog eens, waardoor het water heeeeel hard en vooral heeeeeel snel begon te stijgen en over de toiletbril klutste. Voor ik het wist begon het de hele pot over te lopen en liep het water gezwind naar mijn voeten en de toiletdeur, zeer vastberaden en niet van plan om ooit te stoppen. Ben in 7 haasten uit het hokje gelopen, waar de volgende klant al stond te wachten. Ik heb iets gemompeld van "overstroming", ben met een geldbriefje naar de barman gestapt ("'t is gepast, geen wisselgeld nodig") om de vloedgolf te melden en heb de vriendin vanboven haar pot koffie meegsleurd naar buiten.
Vreemde stad, vreemd koffiehuis. Mij zien ze er nooit meer terug.
Of deze: op de boekenebeurs dit jaar stonden meneer Veetjes en ik naast elkaar naar enkele boeken te kijken. Toen ik een boek opmerkte dat hem misschien kon boeien, nam ik blindelings zijn hand onder de woorden "kijk eens, zoet, dit is iets voor u", waarop de vreemde man naast me zei: "mmmh, niet zo direct, maar 't is misschien wel iets voor uw vriend" (die intussen enkele meters verder stond en dit alles had zien gebeuren, tot grote hilariteit).
BeantwoordenVerwijderenNog voor ik op mijn huidige job zou starten, werd ik uitgenodigd om al deel te nemen aan een stafvergadering, met oa het departementshoofd. Mijn outfit had ik zorgvuldig uitgekozen: over mijn witte T-shirt droeg ik een nieuw felgroen jasje. Nu was ik die dag wat koortsig, maar ik wilde me natuurlijk niet ziek melden, dus ging ik toch. Omdat ik zweette, trok ik het groene jasje uit tijdens de vergadering. Pas toen ik nadien thuiskwam zag ik dat door het zweten, het felgroen was afgegaan op het witte T-shirt, en dat ik dus aan de vergadertafel zat in een witte T-shirt met felgroene okselvlekken!
BeantwoordenVerwijderenEen herinnering die ik liefst zou willen verdringen, maar kijk, hij komt hier toch nog van pas. Fijne kerst, Elza!
toen ik een jaar of dertien was had ik een vriendin die een punklief had en die kwam dus in het coole beruchte punkcafé van antwerpen indertijd (the shop). Ik keitrots dat ik iemand kende die in the shop kwam!
BeantwoordenVerwijderenToen ik daar op een dag passeerde wilde ik weten of dat vriendinnetje er toevallig zat, dan durfde ik misschien wel eventjes een praatje te maken. Maar binnengaan durfde ik niet. Ik wilde door het raam naar binnen kijken. Maar er hingen een soort zwarte rolgordijntjes en het was erg duister binnen. Ik moest dus bijna met mijn neus tegen het raam plakken en mij ook danig bukken. Maar ik wilde het achteloos doen en probeerde deze acties al 'kuierend' uit te voeren. De aanwezige punkers binnen zien dus een puberaal gezichtje verschijnen dat doet of ze cool is. en toen... patat.
Blijkbaar was ik over een openliggend keldergat gewandeld en ik was daar vollenbak ingeslagen. Mijn twee benen helemaal erin. De punkers lagen op straat te rollen van het lachen.
Iemand heeft me er met moeite uit kunnen halen...
Oh en je kan er ook nog iets mee winnen ook, met die flaters! Tellen die van bij het 'schaam-op-mij' berichtje ook mee? 't Is niet dat ik er geen meer heb hoor, maar wat mij betreft zijn de ergste daar al verteld :-)
BeantwoordenVerwijderenKatinka
Zijn er al winnaars gekozen? Want ik zie dit boekje nog steeds héééééél hard zitten! :)
BeantwoordenVerwijderenEén van de flaters:
BeantwoordenVerwijderenNiet eens onder vier ogen maar enthousiast op een volle receptie iemand proficiat wensen met haar zwangerschap terwijl daar niets van aan was. Je eruit praten maakt het alleen maar erger: "Oh, ik dacht dat het écht was. Je hebt écht zo'n mooi rond bol zwangerschapsbuikje! Echt waar."
Was ik maar meteen heel hard weggelopen.
En in tijden van oververmoeidheid, maar gelukkig binnenshuis dus zo schaamtelijk waren die flaters niet:
BeantwoordenVerwijderen- met de deodorant op mijn tandenborstel, daarna gedachteloos naar mijn mond gebracht
- op de wc-verkleiner gaan zitten (die nog niet op de bril lag, dat heb ik in een waas van verstrooidheid eerst actief nog helemaal zelf gedaan)
- de dochter in pantoffels naar school
- de dochter naar het werk gefietst want vergeten afslaan naar haar school
mogen we nog elza? of is de uitreiking al voorbij?
BeantwoordenVerwijderenLaat je gaan! De boekjes zijn nog altijd niet verstuurd. :-)
BeantwoordenVerwijderen